Meganekko*

Chyba słusznie unikałam wcześniej kartek typu flip-it. Mają jak dla mnie stanowczo za dużo powierzchni do ozdabiania, więc w efekcie wyszło ciut łyso, zwłaszcza z tej nieobfotografowanej strony. Co wcale nie znaczy, że mi się nie podoba.

Co prawda nie jestem pewna, czy tematyka wyzwania uwzględnia również dziewczynki z kocimi atrybutami, ale skoro ma być kot to, przynajmniej częściowo, jest. A że trochę niekonwencjonalnie? No cóż...
W każdym razie tą kartkę róznież zgłaszam  na 64 wyzwanie Scrapgangu "Koty".

* meganekko to dziewczyna nosząca okulary.
Grafika znów z internetu, oczywiście. Chciałabym umieć tak rysować, ale niestety...

Przede wszystkim kuchennie

Iwonka mnie podbudowuje straszliwie. A to wymianki, a to, ostatnio, zamówienie na przepiśniki. Czuję się dzięki temu doceniana. Zwłaszcza, że dostałam wolną rękę, a to jednak dowód zaufania.  Przy tworzeniu wpomagałam się trochę tym, czego nauczyłam się na  warsztatach z Ladybug, które wygrałam w candy Kwiatu Dolnośląskiego.
Udało mi się też przełamać klątwę wymianek i zrobić zdjęcia zamówionych rzeczy.

Na pierwszy ogień idzie przepiśnik truskawkowy:

Z przodu

w środku (na tylnej okładce też ma kieszonkę)

i z tyłu (aaa, dopiero teraz widzę, że wstążka jest krzywo!!!)

Drugi babeczkowy, w fioletach (nie chciałam, żeby ktoś pomyślał, że nie znam innych kolorów niż brązy i czerwienie;)).

Rozszalałam się ostatnio z Glossy Accents, tyle czasu stało nieużywane w szufladzie, a teraz wciskam, gdzie się da (w obu notesach jest nim pokryty napis)

i tu też coś wstążka krzywo, buuu...

Oczywiście nie byłabym sobą, gdybym przy okazji czegoś nie srzaniła. Część kartek wsadziłam krzywo do bindownicy i niestety musiałabym obciąć im brzegi, więc już nie mogłam ich zużyć do przepiśników. Ale zostałam poproszona, żeby przerobić je na wkład do notesu. Przy okazji wykorzystałam wzór haftu, który za mną chodził od dawna, ale jakoś nie miałam pomysłu, do czego by go użyć. To samo z resztą z papierami, które kupiłam dawno, dawno temu.

Podobnie jak przepiśniki, notes wiązany na wstążeczkę

na wewnętrznej stronie obu okładek też dałam kieszonki

 A w czasie, kiedy ja się męczyłam ze zdjęciami, ktoś inny wygrzewał się leniwie na słoneczku:

W ogóle ostatnimi dniami czuję się doceniana jeszcze bardziej. Szczegóły oczywiście w odpowiednich notkach. Natomiast jak wróciłam od Iwony, ktorej na odchodnym powiedziałam, że chwilowo koniec z rękodziełem, czekała na mnie wiadomość od kolegi: "mamy sprawuszkę do Ciebie". Jak nietrudno się domyślić, postanowienie o odpoczynku muszę odłożyć na później, ale jestem szczęśliwa. Jak fajnie mieć zamówienia!

Kuroneko - san

Czyli panna Czarny Kot. Chociaż z tego, co wiem na temat przymiotników w języku japońskim, to tworzy się je poprzez dodanie "no" pomiędzy wyrazem określającym, a określanym, natomiast w przypadku kolorów dodaje się na końcu "i". Ale japończyków poprawiać oczywiście nie będę. Z resztą ciężko powiedzieć, żebym miała jakiekolwiek pojęcie o tym języku.
Ale wracając... Jest to jedna z prac, które przygotowałam na swój panel o wykorzystaniu grafik mangowych w tworzeniu kartek. Pierwszy raz miałam okazję przygotować jakąkolwiek atrakcję na konwent. Już dawno chciałam coś takiego zrobić, ale dopiero frekwencja na warsztatach, organizowanych przez Kwiat Dolnośląski przekonała mnie, że ta tematyka na konwentach mangowych ma jakiś sens. Chociaż oczywiście nie równać się pogadance do możliwości samodzielnej zabawy.
Chciałam powiedzieć też parę słów na temat Smasha, więc przygotowałam kilka stron związanych z moimi zainteresowaniami i wspomnieniami z konwentów. Efekt jest taki, że chyba muszę przygotować osobny smash konwentowy, bo w ogólnym średnio się mieszczę.
Ale o znowu odbiegam od tematu.

Z Kuroneko jestem zadowolona bardzo, bardzo, a ponieważ i sama postać używa kociego pseudonimu i wykorzystałam kocie tekturki, chciałabym zgłosić kartke na 64 wyzwanie Scrapgangu "Koty".
Niestety nie wiem, kto jest autorem wykorzystanej grafiki, nie jestem też do końca pewna, czy to oryginalny art do serii (wygląda na taki), czy praca fanowska. W każdym razie nie jest to mój rysunek, tylko wydruk obrazka z sieci.
Swoją drogą miałam spory problem z doborem papieru. Z jednej strony zarumieniona dziewczyna z paczuszką pasuje bardziej na kartkę dla faceta, a wzór w różyczki jest raczej średnio męski. Ale papier tak długo i głośno wołał do mnie "użyj mnie, tylko mnie!", że w końcu uległam.

Dmuchawce, latawce...

Jak to? Nie było jeszcze notki w lutym? A no nie było, jak widać... W takim razie trzeba coś napisać! Zwłaszcza, że szóstego lutego mój tatuś obchodził urodziny, na które przygotowałam kartkę w latawcowe wzory. Już myślałam, że będę musiała ratować się kupną, ale na szczęście w ostatniej chwili przypomniałam sobie o mapkach. Wybrałam jedną, którą odwzorowałam bardzo dokładnie. Spodziewałam się co prawda większego wodotrysku, ale i tak jestem zadowolona. Tatuś podobno też, ale kto go tam wie ;).

 

Napis jest dość mocno odstający, ale podejrzewam, że poczta go trochę przyklepała, więc wrzucam zbliżenie, co by adresat wiedział, jak to powinno było wyglądać:   

 

Nieskromnie powiem, że spodobał mi się mój własny pomysł na powtórzenie w środku kwadracików i wpisanie na nich życzeń:

 A z tyłu jeszcze więcej dmuchawców!